Από τα μέσα περίπου του 6ου αι. π.Χ. και εξής, η Αθήνα αρχίζει σταδιακά να πρωτοστατεί στη διακίνηση των αγγείων της στις εξωτερικές αγορές, με αποτέλεσμα τα κορινθιακά αγγεία να περιοριστούν . Η εξαιρετική ποιότητα των αττικών αγγείων έκανε τους αγοραστές να τα προτιμούν πολύ περισσότερο από ό,τι τα κορινθιακά. Το ίδιο συμβαίνει και στις εμπορικές συναλλαγές των δύο αυτών μεγάλων κέντρων με τους οικισμούς στο μυχό του Θερμαϊκού κόλπου. Μετά το 535 π.Χ. το ρεπερτόριο των κορινθιακών αγγείων ως προς τα σχήματα περιορίζεται στα μικρού μεγέθους και η διακόσμηση τους χαρακτηρίζεται από γραμμικά και απλά φυτικά μοτίβα χωρίς καμία καλλιτεχνική αξίωση.

Για παράδειγμα, στην Τούμπα Θεσσαλονίκης βρέθηκαν σε τάφους κορινθιακά εξάλειπτρα, που χρονολογούνται στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. Επίσης, στο νεκροταφείο της Θέρμης (Σέδες) στην Θεσσαλονίκη βρέθηκαν κοτύλες, κοτυλίσκες, αρύβαλλοι, λήκυθοι και κυρίως εξάλειπτρα, που χρονολογούνται στις πρώτες δεκαετίες του 5ου αι. π.Χ. και η διακόσμηση τους είναι κατά βάση γραμμική, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στο νεκροταφείο στο Καραμπουρνάκι Θεσσαλονίκης, επίσης, βρέθηκαν σε έναν τάφο κορινθιακή κοτύλη της α΄ δεκαετίας του 5ου αι. π.Χ., κορινθιακό εξάλειπτρο των αρχών του 5ου αι. π.Χ. και ένα μικκύλο κορινθιακό εξάλειπτρο των πρώτων δεκαετιών του 5ου αι. π.Χ. Τέλος, και στο νεκροταφείο της Σίνδου βρέθηκαν σε τάφους κορινθιακές κοτυλίσκες των μέσων του 5ου αι. π.Χ., ένα κορινθιακό εξάλειπτρο, η διακόσμηση του οποίου αποτελείται από μία ζώνη με μαύρα σχηματοποιημένα πυραμιδοειδή μοτίβα και χρονολογείται στο α΄ τέταρτο του 5ου αι. π.Χ., ωοειδείς κορινθιακές λήκυθοι μετά τα μέσα του 5ου αι. π.Χ. και κορινθιακά εξάλειπτρα, που χρονολογούνται από το 510 π.Χ. έως και το 430 π.Χ. Ανάλογα ευρήματα ύστερων κορινθιακών αγγείων έχουμε και σε άλλα νεκροταφεία της περιοχής (Αγία Παρασκευή, Νέα Φιλαδέλφεια).